سوژه

تابلو کشیده شده از او ، نقاش را ثروتمندکرد.

شعر سروده شده درباره او، شاعرش را معروف نمود.

کارگردان جایزه ها را درو کرد...

و او ، هنوز سر همان چهارراه واکس میزند. کودکی که بهترین سوژه برای آنها بود.

  

مطالب فوق برگرفته از وبلاگ ایران کلاس می باشد. آدرس وبلاگ اخذ اطلاعات: http://iranclass.blogfa.com  

نظر وبلاگ در خصوص مطالب فوق(وبلاگ حاضر تابع قوانین رسمی کشور و معتقد به رعایت اخلاق حرفه ای بوده و قصد توهین یا هجمه بر هیچ فرد ، گروه و یا سازمانی را نداشته و حق سازمان بهزیستی و هر ذی نفع حقیقی و حقوقی دیگری برای ارسال جوابیه و ارایه هرگونه توضیح مستند با در نظر گیری قوانین و رعایت اصول اخلاقی محفوظ است . انتخاب و تشریح اخبار خاص نیز در راستای اصلاح انحرافات ، کج روی ها، کاستی های احتمالی و موارد همانند صورت پذیرفته و توسعه و تقویت حوزه بهزیستی و خدمات رسانی و خدمات گیری حرفه ای ، مد نظر دست اندرکاران وبلاگ می باشد ):  

بعضی از افراد نیز بجای کار کردن شعار می دهند و نتیجه شعار دادن کم عمل آنها، فشار بر مخاطبین و ذی الحقوق ها و ذی نفعان آنها است . ممکن است جایزه هم بگیرند، اما قطار شهر بازی را می مانند. همش شور و سوت و لبخند و سرور و ... . اما هیچ حرکتی اتفاق نیفتاده است و  درجا می زنند. خدایا کمک مان کن. با تمام وجود احساس می کنیم که بشکلی تاریخی داریم درجا می زنیم. واقعا چرا؟     یا علی